بسمِ الله الرّحمنِ الرّحیمِ
افرادی هستند که انسانی با ایمان و نورانی هستند و ظاهر خوب و مُوَجهی دارند اما بعضی وقت‌‌ها رفتاری از خود نشان می‌دهند که با ایمان و معنویت آنها همخوانی ندارد. مثلا بد اخلاقی می‌کنند یا به بعضی وظایف فردی یا اجتماعی خود بی‌توجه هستند.
آنها در زندگی خود برای اخلاقی بودن تلاش زیادی کرده‌اند و سعی کرده‌اند انسان با تقوا و مؤمنی باشند اما رفتار ظاهری آنها نشان از فردی موفق در ایمان نمیدهد. این افراد که هر کدام از ما با آنها برخورد داشته‌ایم، انسان را به فکر فرو می‌برند.
حالا فکر می‌کنید مشکل کجاست که این چنین آدم‌هایی که برای دینداری خود تلاش زیادی کرده‌اند اما در ایمان خود ناموفقند بسیارند به طوری که وقتی انسان با آنها و زحمتی که برای دین خود کشیده‌اند آشنا می‌شود تعجب می‌کند. بد‌تـر اینکه با دیدن چنین افرادی ما نگران خودمان میشویم و ممکن است احساس ناامیدی کنیم که نکند بعد از سالها دینداری، ما هم از این نوع افراد شویم.
واقعاً این افراد با تلاش زیادی که در دینداری خود کرده و از خیلی لذت‌‌ها صرف‌نظر می‌کنند نمی‌توانند طوری عمل کنند که افراد مؤمن‌‌تر و بی‌عیب و نقص‌تری باشند؟ یعنی اگر زحمتی که این افراد میکشند حساب شده و با برنامه باشد، باز هم همین اتفاق می‌افتد؟ اگر این افراد با روشی درست و به طور کامل خودسازی کرده و عیب‌‌های خود را با ترتیبی منطقی کنار بگذارند باعث نمی‌شود که هم خودشان راحت‌‌تر به مراتب بالا‌تر معنوی برسند، هم خانواده و اطرافیان آنها کمتر به سختی بیافتند و هم دیگران را نسبت به دین و دینداری بدبین نکنند؟
یک استـاد فیزیک می‌گفـت « وقتی جسمی حـرکت نمی‌کند به ایـن خاطر است که برآیند نیرو‌های وارد بر آن صفر است. » یعنی نیرو‌هایی که از اطراف به جسم ساکنی وارد می‌شود همه همدیگر را خنثی می‌کنند و باعث می‌شوند آن جسم حرکت نکند.
در مسائل معنوی هم همین‌طور است. یعنی وقتی کسی اهل معنویت باشد اما در معنویت رشد نکند به این دلیل است که کار‌های خطا و نقطه ضعف‌هایی دارد که زحمات او را خنثی می‌کنند و نتیجه همان می‌شود که زحمت زیادی می‌کشد اما نتیجه ضعیفی می‌گیرد.
به نظر شما اگر مجموع نیرو‌هایی که به یک جسم وارد می‌شوند همه در یک راستا باشند آن جسم با چه سرعتی می‌تواند حرکت کند؟ نکته مهم همین است که اگر همه اعمال معنوی ما در یک راستا باشند و نقاط ضعفی که مانع از حرکت ما می‌شوند از بین بروند سرعت رشد معنوی ما می‌تواند بسیار زیاد و معنویت ما کامل شود.
برای اینکه انسان کاری را به درستی انجام دهد باید اراده انجام آن کار را داشته باشد و همچنین بداند که چه باید بکند. اگر به افرادی که زحمت زیادی میکشند اما نتیجه کمی میگیرند دقت شود اراده الهی شدن را در آنها می‌توان دید و تلاش زیادی هم می‌کنند اما چون نمی‌دانند چه باید بکنند این وضعیت برای آنها اتفاق می‌افتد که یک عمر زحمت میکشند اما در سطح پایینی از معنویت میمانند.
اگر این افراد مسیر معنوی خود را در روال و ترتیب صحیحی طی کنند یعنی مثل درس‌های مدرسه، ابتدا کلاس اول را بگذرانند و بعد کلاس دوم را تا اینکه در انتها به دیپلم برسند و مثل دانشگاه و حوزه، دروس مقدماتی را اول بخوانند بعد به دروس پیشرفته بپردازند بسیار موفق عمل خواهند کرد و به نتیجه خواهند رسید.
در دنیایی که زندگی می‌کنیم برای ساختن وسایل مختلف حتی وسیله‌ای کم ارزش مانند یک پیچ، مقدار زیادی برنامه‌ریزی کرده و مسیر ساخت آن را مشخص می‌کنیم و برای ساخت آن، مهندسی کرده و طرح‌ریزی می‌کنیم. اما برای انسان که تا این حد پیچیده و عمیق است و دارای ظاهر و باطن است و اساساً به این دنیا آمده تا مسیر تعالی و کمال را طی کند، برای رشد و تعالی او هیچ برنامه‌ای نداریم. در نتیجه بدون ایجاد زمینههای تربیتی، دوره‌های زندگی خود را سپری کرده و بدون برنامه در زندگی معنوی و اخلاقی خود عمل کرده و با مقدار زیادی خطا و جهل از این دنیا می‌رویم.
چطور می‌شود که ما برای خرید یک پیراهن اطلاعات زیادی جمع کرده و برنامه‌ریزی می‌کنیم که لباس ما چه جنسی داشته باشد، چه اندازه‌ای، چه رنگی، چقدر قطور باشد، از کجا بخریم که جنس لباس با کیفیت‌‌تر باشد، کجا بهترین قیمت را دارد، چه مارکی باشد و الی‌آخر؛ اما برای تعالی و کمال خود هیچ برنامه‌ای نداریم و حال آنکه سعادت و آرامش ما به تعالی و کمال ما بستگی دارد.
پس برای رشد معنوی خود باید فکری کنیم و برنامه‌ای داشته باشیم.
همه حرف ما این است که اگر بخواهیم به کمال برسیم باید با ترتیبی مشخص از کم تا زیاد و با برنامه، این راه را طی کنیم. یعنی بدانیم راه رسیدن به خدا چیست و با ترتیبی درست عمل کنیم. در غیر این صورت هر چه تلاش کنیم به نتیجه نخواهیم رسید. این قانونِ راه رسیدن به موفقیت در تمام امور است نه فقط برای مسائل معنوی. پس باید ترتیب مراحل رسیدن به خدا از کم تا زیاد و از ضعیف تا قوی را بدانیم. تا با عمل به آنها به کمال برسیم.
در این وبلاگ سعی بر این است که آگاهی از این مهم به انجام برسد.
مطالب این وبلاگ ویژگی‌هایی دارد که به فرد آگاهی بهتری در رشد و تعالی معنوی و اخلاقی می دهد. این ویژگی عبارتند از:
١- نگاهی جامع به همه مسیر تعالی اخلاقی داشته و راه‌‌هایی جهت رشد فرد در تمام زمینههای اخلاقی ارائه کرده است.
٢- مراحل رشد و کمال به صورت مرحله به مرحله بیان شده و برنامه‌‌های عملی به صورت قدم به قدم ارائه گردیده تا فرد بداند در چه وضعیتی قرار دارد و بتواند مسیر رشد و کمال را مرحله به مرحله طی کند.
٣- موضوعات مهم اخلاقی که در کتابهای اخلاقی دیگر کمتر به آنها توجه شده کامل‌تر تشریح شده است. موضوعاتی مانند حرص، عُجب، نحوه ارتباطات اجتماعی جهت رشد معنوی و اخلاقی بهتر، ائمه (ع) و نقش آنها در تعالی معنوی و اخلاقی انسان و …
٤- مطالب به گونه ای ارائه شده که سر درگمی خواننده و سنگین بودن مطالب جلوگیری شود.
٥- از ارائه اعمال خاص پرهیز شده و فقط اعمال عبادی معمولی که توسط ائمه (ع) بیان شده با نظم و ترتیب خاص به صورتی ذکر شده که باعث رشد معنوی فرد شود.
بهرام محسنی نسب
١٨/١١/١٣٩٤
اینجانب بهرام محسنی نسب متولد ١٣٥١ هستم. زمینه های تحقیقاتی اینجانب در بیش از سی سال در موضوعات معنوی، اخلاقی و اعتقادی بوده است.
در این مدت با در معرض سوالات معنوی و اخلاقی قرار گرفتن جوانان اطراف خود در هیئت و محل، با استفاده از مطالعات و بیانات حضرت آیت الله حق شناس (ره) راهکارهایی در موضوعات معنوی و اخلاقی به عزیزان درخواست کننده ارائه گردید.
پس از استفاده از محضر حضرت آیت الله حق شناس (ره) و مطالعه کتابهای معنوی، اخلاقی و روایی، اقدام به جمع بندی مطالبی در خصوص روشها و مراحل رشد و تعالی معنوی برای خود نمودم که پس از چند سال به این نتیجه رسیدم که با توجه به نیاز افرادی که در خصوص مسائل معنوی و اخلاقی به اینجانب مراجعه می کنند این نوشتجات را در اختیار دیگران نیز قرار دهم.
راه ارتباط با اینجانب: ایتا Yasin57@ (یاسین)