تقوی به معنی خود نگهداری است و تقوای الهی یعنی خودداری از آنچه خدا از آن راضی نیست. وقتی انسان خود را از اموری که نسبت به آنها تمایل دارد نگه می‌دارد، توانایی کنترل خود در او به وجود آمده و می‌تواند وجود خود را تحت کنترل درآورد. عیب‌های فردِ با تقوی، با خودداری از اقتضائات آنها از بین می‌رود. بنابراین نتیجه تقوای الهی در امور اخلاقی از بین رفتن عیب‌ها و رذایل اخلاقی انسان است و همان طور که بیان شد از بین رفتن رذایل اخلاق موجب تعالی و کمال انسان می‌شود.
