خصوصیات دوره نوجوانی

دوره نوجوانی سنین بین ١٢ تا ١٨ سالگی است که با توجه به جنس و خصوصیات فردی، این سنین ممکن است برای نوجوان‌های مختلف مقداری متفاوت باشد. دوره نوجوانی دوره خروج از کودکی و رسیدن به جوانی است؛ بنابراین وقتی فرد به دوره نوجوانی می‌رسد که از کودکی خارج شده باشد.

دوره کودکی، دوره‌ای است که کودک از والدین خود از روی احساس، اطاعت یا سرپیچی می کند نه از روی فکر و عقل؛ اما در دوره نوجوانی، نوجوان فکر می‌کند و دلیل می‌خواهد هرچند احساسات را در تفکراتش دخیل کند، مسئولیت اعمال خود را می‌پذیرد، مسائل زندگی بزرگ‌ترها برایش اهمیت پیدا کرده و به آنها توجه می‌کند و سعی می‌کند مانند آنها رفتار کند. در این دوره، نوجوان به دنبال یافتن هویت خود و در مسیر شکل دادن به شخصیتی متکی به خود است. هر کودکی که این حالات را پیدا کند به دوره نوجوانی رسیده است و هر چقدر این حالات در او قوی­تر شود بیشتر شبیه بزرگترها می‌شود.

انسان در طول زندگی خود دارای دوره‌های مختلف طفولیت، کودکی، نوجوانی، جوانی، میان‌سالی و پیری است. انسان در دوره‌های مختلف زندگی خود دارای دو نوع ویژگی است؛ ویژگی‌هایی که با توجه به خصوصیات هر دوره، مخصوص آن دوره است و ویژگی‌هایی که مربوط به دوره خاصی نیست و در تمام دوره‌ها با انسان همراه است.

دوره نوجوانی به دلیل تغییر و تحولی که در انسان اتفاق می‌افتد دارای حساسیت خاص‌تری نسبت به دوره‌های دیگر است؛ چراکه انسان در حال حرکت از کودکی به جوانی یا به عبارت دیگر در حال چرخش از انسانی اثرپذیر به انسانی اثرگذار است.

برای اینکه در این دوره، والدین و نوجوان در ارتباط با هم و نوجوان در ارتباط با خودش و امور اطرافش دچار مشکل نشده و در وضعیت درستی قرار گیرد باید خصوصیات او توسط خود نوجوان و اطرافیان او شناخته شده، مزایا و مشکلات ناشی از این خصوصیات معلوم شود و متناسب با بهترین شرایطی که می‌توان با او رفتار کرد با او برخورد شود. خصوصیات دوره نوجوانی به قرار زیرند. هر یک از این موضوعات در پستهای جداگانه تشریح می­شوند.

1- تحول از کودکی به جوانی

2- استقلال‌طلبی

3- علاقه به شناخت عالَم و فهم امور

4- رشد جنسی و بلوغ

5- خیال‌پردازی و احساسات

6- گرایش شدید به دوست