رفتار‌های معاشرتی در مورد افراد مختلف و جایگاه آنها متفاوت است. تفاوت این رفتار‌ها در ارتباطات عمیق‌تر و با اهمیت‌تر بیشتر بوده و لازم است توجه و تلاش بیشتری شود. بنابراین انسان می‌تواند در ارتباط با دیگران رفتار‌های ابتدایی داشته و یا اقدامات کامل‌تر و عمیق‌تری داشته باشد. میزان رعایت آداب معاشرت و توجه بیشتر رفتار‌های اجتماعی را می‌توان به ترتیب در پنج مرحله زیر تقسیم‌بندی کرد:
مدارا کردن با مردم از خصوصیات رفتاری است که به معنی هنگام به وجود آمدن مسائلی که خوشایند انسان نیست به نرمی و آرامش با مردم رفتار کردن و کنار آمدن با آنهاست. مدارا کردن با مردم از اصول و ارکان اصلی ارتباط صحیح با مردم است. زمانی انسان می‌تواند با دیگران مدارا کند که معرفتی نسبت به آنها داشته باشد که شرایط آنها را در نظر بگیرد و زمانی فرد می‌تواند مدارا کند که انصاف داشته باشد.
ارتباط با دیگران به معنی با هم بودن، پیوند داشتن و در کنار هم بودن افراد با یکدیگر است. اصل اساسی در معاشرت، ارتباط افراد با یکدیگر است. چنانچه پیوندی میان افراد نباشد معاشرت هم بین آنها معنی ندارد. بنابراین با هم بودن و پیوند داشتن موضوعی مبنایی در معاشرت و روابط اجتماعی است.
