با توجه به مطالبی که در مورد حرص در بخش « حرص یکی از عیبهای اخلاقی » بیان شد حرص عبارت است از حالتی که بر اثر آن، انسان اموری را جذب کرده و برای به دست آوردن آنها به حرکت در‌می‌آید؛ اما از آنجا که آن امور را مستقل در تأثیرگذاری می‌داند با نگرشی مستقلانه در تأثیرگذاری، آن چیز را طلب می کند. به این نوع طلب کردن حرص میگویند.
درحالی‌که انسان اعمال خود را از گناهان پاک میکند شیطان تلاش بیشتری میکند تا مانع رشد معنوی او شود. از جمله اینکه توجه فرد را به جذابیتهای گناه بیشتر کرده یا در ذهن او افکار و تخیلات باطل و گاه زننده‌ای ایجاد میکند. در بعضی افراد با وسوسه، میل او را به واجبات کم کرده و با تلقین بیحالی، کارهای مثبت را دشوار نشان میدهد و یا او را به وسواس و حساسیت‌های بیجا در کارهای عبادی و حتی غیرعبادی از جمله در وضو، غسل و تلفظ حروف نماز مبتلا میکند.
بعضی افراد به بعضی از گناهان به قدری مبتلا هستند که این گناهان در درون آنها ریشه‌دار شده و با تلاش معمولی نمی‌توانند آنها را کنار بگذارند و برای از بین بردن آنها مشکلات زیادی دارند.
برای از بین بردن این گناهان فرد باید علاوه بر کارهای ذکر شده، برنامه‌ریزی و تلاش ویژه‌ای داشته باشد. به این ترتیب که باید به نحوی برنامه‌ریزی کند که به تدریج از ابتلای به آن گناهان کم کرده و از کیفیت و عمق آنها بکاهد تا به مرور زمان به طور کامل آنها را از بین ببرد.
چنانچه کارهای زیر یا امور مشابه انجام شود فرد در مقابل گناهان قوی شده و ترک آنها برای او راحت‌‌تر می‌شود.
١- شناخت ضرر‌های گناه: اگر انسان ضرر‌های گناهان را بشناسد دارای انگیزه‌ای قویتر در ترک آنها می‌شود.
