از مهم‌ترین اموری که هر انسان باید در خود به وجود آورد تا به انسانیت و تکامل معنوی برسد رشد اخلاقی و معنوی است. با توجه به دوره تحول نوجوان، بهترین زمانی که انسان می‌تواند به رشد اخلاقی و معنوی برسد دوره نوجوانی است؛ چراکه شخصیت او در حال شکل‌گیری بوده و هنوز شاکله شخصیتی او سفت نشده است. چنانچه این موضوع مورد توجه قرار نگیرد نوجوان به رشد انسانی خود نرسیده و حتی گاه کار به جایی می‌رسد که والدینِ خود را از داشتن چنین فرزندی پشیمان می‌کند.
از مهم‌ترین موضوعاتی که نوجوان باید تربیت شود و راهکارهای صحیح آن را بیاموزد و به آن عمل کند رفتارهای فردی است. رفتارهای فردی تمام فعالیت‌هایی است که انسان به شخصه با آنها در ارتباط است و در موضوعات مختلف انجام می‌دهد.
نوجوان در فاصله حدود شش سال به تدریج از کودکی خارج شده و به جوانی می‌رسد. در اوایل این دوره، جنبه کودکی بر جوانی غلبه دارد و به مرور زمان جنبه جوانی بر کودکی غلبه پیدا می‌کند. در این مدت، نوجوان از ناپختگی‌ها و ضعف‌های دوره کودکی خارج شده و به پختگی، توانایی و استقلال جوانی می‌رسد.
انسان به این دنیا آمده تا به رشد و کمال برسد. در هر دوره از زندگی، انسان دارای ویژگی‌های مربوط به آن دوره است که برای رشد و تربیت باید با در نظر گرفتن آن خصوصیات عمل کند. بنابراین برای اینکه هر فرد از جمله نوجوانان، به کمال شخصیتی برسند باید به دو گروه از ویژگی‌های خود توجه کنند. این دو گروه از ویژگی‌ها عبارت‌اند از ویژگی‌های عمومی و ویژگی‌های اختصاصی.
